उम्दा कलाकारहरु मन र मस्तिकका कुरा चित्रमा उर्ताछन । अझ समयसंगै दीलपेट त लिन्छन, तर घर्कन वित्तिकिै चुसेको उखुका छोक्राझै फ्यालिदिन्छिन । संवेदना, प्रेम र नजिकता उनलाइ मेला (बजारका) वस्तु बनिदिन्छ ।पात्र विक्रीका उम्दा माल सोचेपछि अरु छु मतलव ? तर उनीहरु शक्ति,रुप र धन अत्यन्तै चंंचल हुन्छ, कुनबेला उछििटन्छ भन्ने ख्याल भने गर्दैनन् । तर ब्यापारी नबनेको घायल मान्छे भने हरेक कुरा सदा ख्याल गरिरहन्छ । हिस्टोरिकल मोडमा आएका पात्र र प्रबृति सदा घायल सामु आइरहन्छन, तर उ विर्सन भने सक्दैन । घायल कथाहरू साहित्यमा सजिन्छन । कसैलाइ वास्ता गर्दैन। तव उड गई चिढया