मित्र संवाद ४

(पाँचदशकदेखीका अाफन्त, कमरेड,साथी, चेला र गुरू । लडछाै, रून्छाै हास्छाै,ठुस्सिन्छाै गुम्सिन्छाै । देश र दुनियावारे गम्भिर छलफल हुन्छ । उनीसंग ४ दिनदेखीका गुडमर्निङ यसरी भए ।) -छोरा सम्येकले कम्युनिस्ट घोषणापत्र को रिभ्यु लेखेछ । यस पुस्तक समीक्षा गर्न गाह्रो छ। यो मेरो दृष्टिकोण हो । मैले कसैलाई अपमान गर्न चाहेको छैन। म सहमत छु कि मानिसहरू बीच वर्ग संघर्ष छ। पूंजीपति वर्ग र सर्वहारा वर्गको केवल दुई वर्गमा मानिसहरूलाई विभाजन गर्नु राम्रो मोडलको साथ शुरू गर्नुपर्दैन। मलाई लाग्छ मानव समाज जटिल छ र पूँजीपति वर्ग सर्वहारा वर्गमा विभाजित हुन सक्दैन र हुनु हुँदैन। पुस्तकले बुर्जुवा वर्गलाई दुष्ट वर्ग र सर्वहारा वर्गको रूपमा धर्मीको रूपमा चित्रण गर्दछ तर यो सत्य होइन। यो सत्य होइन । बुर्जुवा वर्गले पनि आफ्नो सम्पती सही काममा प्रयोग गरेको हुन सक्छ । "कम्युनिष्ट जस्तो धनी नभएसम्म"। भनेर जोक गरिएको यस पुस्तकले समाजमा समस्यालाई प्रकाश पार्छ जुन समाधान गर्न आवश्यक छ तर ती समस्याहरू समाधान गर्न सही बाटाहरू होइन। सर्वहारा पनि सम्पति र अवसर पाउँदा अवसरवादी हुन सक्छ र बुर्जुवाले पनि सम्पतिलाई मानब भलाईमा प्रयोग गर्न सक्छ । मैले भन्न चाहेको कुरा भनेको मानिसहरुको आर्थिक र वित्तीय अवस्था अनुसार सम्पूर्ण मानव सभ्यता धेरै जटिल छ लेबल गर्न सकिदैन। जबकि यो सत्य हो कि सामाजिक अन्याय र धन असमानता एक गम्भीर समस्या हो जुन समाधान गर्नु आवश्यक छ तर म यस पुस्तकले प्रस्ताव गरेको समाधानसँग सहमत छैन। मैले पुस्तक पढे पछि त्यही पुस्तकको तल टिप्पणी गर्न अनुरोध गरे पछि । पढ्न मात्र होइन लेख्न थालेको छ । तपाईं पनि छ्लफल गर्नुस् । (अाैचित्यहीन माहाधिवेसन लेखको मेरो स्तम्भमा प्रतिकृयादिदै भने) तपाँइको लेखमा प्रतिगमनको कुरा आएन । कर्मकाण्डी र यथास्थितिको कुरा लेख्नु भो तर महाधिवेशनको गलत निर्णयले ऎतिहासिक पार्टी प्रजापरिषद र २०१५ सालमा प्रमुख प्रतिपक्षी बनेको गोर्खादलको अस्तित्व नामेट भयो । दुनियाँका ठुलो शत्तिशाली पार्टी विघटन भएको त्यसमा पनि माओवादी केन्द्र हेटौंडा महाधिवेशनले भुत्ते पार्टी बनेको । यता ओली आए पछि अहम्कारले केन्द्रिय समितिको मिटिङ्ग्ग पटक पटक सरेको । सत्ता स्वार्थले बाम एकता भएको कुरा जादै गएन । बिषय गहन भए पनि लेख दमदार किन भएन ? भारतको काङ्ग्रेस आइ को कुरै आएन ।एकता केन्द्रबाट माओवादी बनेको कुरा आएन =सन १९२८को चीनी कम्युनिष्टको माहाधिवेशन वाङमिग प्रसंग पनि अाएको छैन ।गान्धीले काग्रेस विघटन प्रस्तावबारे अन्यन्त्र बोलेको छु । केपीजीले बिजयकुमारलाइ बालकोटमा दिएको अन्तरवार्ता सगेटनुपर्छ । फरक अाएका छन,अरूले उठाउने भन्दा पक्कै पनि फरक।उठाउने छु पनि ।म स्वसेन्सरका केही कारण भने छन ।जो बोल्न नदिने ।मैले बामदेवको ध्वस्त ,अदालती भूमिका, प्रचण्ण र केपीले तिर्घा ठटाएका । अब नयाँ चाल अदालत र अख्तियार बन्ने ।प्रचण्डलाइ मर्न पनि नदिने, बाच्न पनि नदिने प्रसंग सविस्तार गरेको छैन् । -नयाँ पुस्ता टुप्पी कसेर पढ्दै छ । त्यो पनि अनलाइन भित्र पसेर । उदाहरण सम्येक हो । उसका कलेजका धेरै साथीहरू छ्न रे =यनजियो जस्तै हुँन शास्त्रिय अध्ययन ।अध्ययन सामाजिक भूमिकामा उत्रिनुपर्छ । तनाव र महत्वकाक्षालाइ सामाजिक अान्दोलनमा खोजिनु पर्छ । सवभन्दा ठूलोकुरा यूवाहरूले राजनीतिक हस्तक्षेप गरेन । जहाँ हस्तक्षेप देख्दैछु, त्यो दक्षिणधारामा बढदै छ । अाखिर दक्षिणधाराले पहिचान त खोज्छ, त्यसकोलागी घृणा अाधार हो र फासीवादको जनक हो । त्यो कहीँ धर्म, संस्कृति, जाति,भाषा,रंग, प्रवासी प्रति घृणा र नक्कलमा सत्रु खोज्दैछ । -हेर्नुस् ओलीको शरण नपरे अब प्रचण्ड महाधिवेशनबाट सिध्याइन्छ । उसले जान्ने हो भने बामदेव माधवलाइ लिएर पार्टी फोर्नु पर्छ । बिप्लब र किरणसङै मिल्दा अर्को उत्शाह आउँछ ।त्यो खेलको लागि भुमिका खेल्नुस तपाईं ।आजै देखि लाग्नुस ।यसरी हुन्न ।आखिर तपाईंको जिन्दगी कम्युनिस्ट पार्टीमा बित्यो,अझै प्रचण्डकोबारे आलोचनात्मक प्र उठाउनुस्र । लेख्नुस । संघर्षको एउटा बास्तविकतालाइ जहिल्यै अपमान गर्ने त्यत्रो बलिदान र आहुतीको अवमूल्यन भएकोदेख्दा कसरी चित्त बुझ्छ, प्रचण्ड ? भनेर प्रश्न गर्नुस् । महाभारत सत्यको युद्ध थियो भाइ भाइको । =ठिक बोल्नु भो । साथी र गुरू भएर ।स्वागत । अाजको लेखबारे सुन्दर कुरा राख्नु भो । -तपाईंलाइको खानपानलाइ ध्यान दिनुस । त्यसले ब्यक्तित्वमा असर पार्छ । १२ मसला एक पोटी लसुनले स्वाह पारेको तपाईंलाइ भन्नै पर्दैन । ब्याक्तित्वलाइ अझै समय छ । सूत्रबद्ध रूपमा सुत्रधार बन्नुस । बेला यही हो । एक शब्दमा लेख्नुस जस्ले महरालाइ फसायो आज बामदेवलाइ फसायो । बाम एकताको श्रेय जाने बामदेव र नारायणकाजी हराउने तत्त्व पनि त्यही हो । भन्नुस सबैलाइ हातलिदै भेट्दै गर्नुस् ।कुरा यहि हो ।गर्ने नगर्ने तपाईंको कुरा ।ल गीत सुन्नुस =म सत्तादाैडमा अब लाग्दिन । मैले प्राज्ञिक काममा समर्पण हुनुपर्छ । चाकर, चतुरे बनेर नभै मैले समयको गित लेख्नुपर्छ ।दुखः त हुन्छ तर सन्तुष्ट हुइन्छ । -होइन होइन =म ज्यादादेखी ज्यादा मन्त्री बनाैला तर मैले त धेरै प्रधानमनी नै देख्या छु -तपाईं लाग्ने होइन त्याग गर्नुस, अर्को कोर्ष थाल्नुस । के त्याग गरेको छु र ।बाम एकता अर्को पनि यसरी हुन्छ भनेर । =बाम नै नभएका मेरो अन्तरमनको विश्वास कसरी बाम एकताको अभ्यास गराै ।हो,तपाइले भनेका बाम छैनन्, फर्कननसक्ने ठाँउमा पुगी सके । -ए खेल सकिइगो नि =ए खेल सकिइगो नि ।म खेलाडी नभाले खेलको सुरू वा अन्त वा सकियो थाहा पाँउदिन । त्यो या रेफ्रीले या खेलाडीले थाहा पाउने कुरा हो । म जेकोलागी जन्मिएको हुँ त्यो कर्म निभाउदै छु ।मलाइ थाहा छ, मृत्यू संघार मा छ, गर्नु पर्ने धेरै छ । । तव कसैको अँाड किन मल्नु ? मरकसबाबालाइ मुद्दा किन नदिने । यो फिराद पत्र हेर्नुस . केशर बाैलाहा बन्नका कारण । सावधान, सावधान सावधान. .................................... सम्झना कामीका चित्कार सुँन् सावधान छोरीका बाउअामा, नातिनि हुँने हजुरवा, हजुरअामाहरू, दाजुभाइ, मामामाइजुहरू, श्रीमानहरू, ब्यइफ्रेन्डहरू, सावधान, अझ तिमी गरिव असक्त र समाजमा पाैठाजोरी खेल्न असक्षमहरू अझ दलित बाउअामाहरू तिम्रा अाफन्त बलत्कृत मात्रै हुँनेछैनन्, मारिने पनि छन् । विष्टहरू मख्ख नपर निमर्लाहरू वल्त्कृतमात्रै हुँदैनन् , मारिन्छन् । धनाढय सुन्दरीहरू, मख्ख र सुरक्षित नसोच कोही कामुक नरपसु पिछा गर्दै सिसीमा तेजाव लिएर सडकमा हल्लिरहेको हुँनसक्छ ।्र हो, अाफु सुरक्षित छु, अर्काबारे किन बोल्ने भन्नेहरू तिम्रा माैनता, तिम्रो दुदर्सा निम्त्याइरहेको हुनेछ तिम्रा कलिला मुनाहरू फेरी निभोठिने छन् लक्ष्मी चँदारा, दुतिया रसाइली,, आकृती राई किशोरी माया बिक अंगिरा पासी बनेर । विष्टहरू, सरकारज्यू प्रतिदिन ६ को बलात्कार (बिबिसी भनाइ)हुँने देशमा तिमी भने सुरक्षित हाैला ? -भावनात्मकले रचेको शब्द संयोजन =सावधान छोरीका बाउअामा, नातिनि हुँने हजुरवा, -नातिनी देखेर हो । नत्र त्यति भावनात्मक होइन । =पक्कै हो ।हो, सम्झनाका हजुरवाले परदेशमा रहेको वाउअामालाइ खवर दिए, अाँउदैछन । -हजुर । -तपाइ यो वा भ्रष्टनेता नङगा छन भन्ने लेख्नुहुन्छ । कारणबारे लेख्नुस । कारकपक्ष खुटयाएर प्रतिकारमा अाफना पाठकलाइ भूमिकमा उतार्नुस । म यस्ता बिस्न्या कुण्ठाकुरा सधै तपाइबाट नअाअावस भन्ने चाहान्छु । यसमा तपाइको मनोविज्ञान बोलेको हुन्छ । उठनुस् माथी । उठनुस् ।खेल खतम भएको छैन । हुँन दिन पनि हुँदैन । जानकारी राख्दा राम्रो होला भनेर -तपाक्इ यिनैको चाकरीमा हाैस्याउदै हुनुहुन्थ्यो । बोलेरो गाडि नै ४३छ हैन ? -म मेरो अडानमा छु । कुरा तपाईंको बुझे तर अहिले को कस्तो अवस्थामा छ्न मलाई थाहा छैन। म भिमार्जुन को कुरामा सहमत ।आलोक प्रवृत्ति बल्ल शुरूवात भएको छ । -हो, मलाइ थाहा छ, मृत्यू एकदम नजिक छ । मलाइ मेरो म ले कसैको चाकरी नगर भन्छ । त सिकन्दर बन्नेवाला छैनस् । इतिहासको अपेक्षा नगर । धन्यवाद कोरोना, दृष्टिपटल तैले खोलिस् ।अहंकार, तुजुग कुन्ठाका अर्थ बुझाइस -बुझे,धेरै कुरा बुझेको छु ।जस्तो लाग्छ तपाईंबारे -बुझाएर माहापन्डित मलाइ बन्नु छैन । -यो गर्नु पर्छ र ? -उनिहरूले मेरो मार्गनिर्देशन अब गर्दैनन । उनीहरू मेरा अब नाइके र मालिक हैनन् -पागल,मेरा त न थिए न छ्न ।सास्कृतिक रूपमा जुन दिन चोरीका गाडी चढे । सकियो को थियो माओवादी । गाडी नम्बर २०५२ पहिलो गाडी हाहा । हाहा । - मिस्टर डिके झन्डै एक्सिडेन्ट् रे -केहिदिन पहिला ? आज फ़ेरि । -अज हैन होला । अहिले मान्छेहरू कतिले सम्झे बिर्से भनेर गन्न पनि फेसबुक साहारा लिन्छ । प्रतिवद्दताहीन स्टयाटस लेख्छन । कुन्ठा र कामना छादछन । सत्रु खुइल्याइ, इस भन्दै पनि लेख्छन । यो मनोरोगको उम्दा उपचार बन्या छ । -हेहे, सबै कुण्ठा पोखिन्छ्न यहाँ। -डिभोर्षपछिको एकल जीवमा निराशाका अोषती खोजिन्छन । जव बढि भएको,छचल्किएका चिज पोखिन्छन तव मान्छेले शान्त हुँन पाँउछ पक्कै खोजिरहेका हुँनसक्छन ।त्यो पनि हुनसक्छ हामी किसानपुत्रले खेतका गरामा समा राखेको देखेका, भोगेका छाै । अाली नढल्न समा राख्नेकुरा र अाली नढल्ने । प्रोफायल फोटो टास्नुपछि त्यो कसैवाट माया र प्रेमको अपेक्षा पनि हुन सक्ला । लाइक र कमेन्ट अपेक्षा मनोविज्ञानमा अाफनु सामाजिक हैसियत खोज्ने मानिस त देख्छाै नी । डा बाबुराम भटटराइ र रबिन्द्र मिश्र, रबिलामीछानेका फलोअर निजी जिन्दगीमा पार्टी हैसियत नियालाै त । -होला -सम्झे, है अाफन्ती -हिजो त कुरै भएन त ? -खै, के भो ।अनि काममा जाँने हैन ? -आज बिदा हो । सोमबारे ब्रत । सोमबारे वाहा -सके लेखेर -मैले लेख्या छैन, पैसा लिन गा, एकाउन्ट बन्द छ भन्यो । म तपाइकालेखमा केही थप भन्न चाहान्छु । -हजुर मर्जिहोस -१) माहाभारत अत्यन्तै गम्भीर वैदिक साहित्य हो, यो धर्म, भगवान जस्ता प्रतिकबाट तपाइ पनि मुक्त हुँनु भएन । २) वैदिकसाहित्यलाइ इतिहास झै मान्नु भो । ३) अन्धविश्वासलाइ लेखबाट अाैचित्य प्रदान गर्दैहुनुहुन्छ । ४) कृष्णलाइ ब्यासले दार्शनिकका भूमिकामा, युद्द ब्यहुरचनाकारका रूपमा उभ्याए, तर भगवान इश्वरको रूपमा तपाइ अझ ब्याख्या गर्दैहुँनुहुन्छ ।सम्बभ छ ? ५)मिडिया र लेखकहरू तर्क, कारक र कारण परिणामप्रति अालोचनात्मक चेत राख्न प्रेरित गर्नुभन्दा अन्धविश्वास फैलाउन तपाइको कलम प्रयोग हुँनुहुँदैन् । ६)तपाइ र अरूमा यही फरक छ । हुँनुपर्छ । ६)सामान्ति समाज र साहित्यमा पञ्चकन्या यथार्तमा बेश्या थिए ।तर वर्चश्वशाली तप्काबाट अाएकाले नायिका भनियो, वैदिक लेखकहरूले । -मैले भगवान । इस्वर । देवता । भनिएका भनेको छु । ऊनीहरुको सम्वादलाइ उतारेको छु । मैले खुद भनेको छैन । -एकपटक अाफ्नै लेख फेरी पढनुस ।तपाइ विचार र अभिब्यक्तिको दन्दको बीचमा फस्नु भा छ । कृष्णलाइ भगवान,अरूलाइ माहाराजा र कुन्तिको सैान्दर्यचिन्तन -पाठकलाइ रोचकताको लागि कथा पनि उतारेको छु । -रोचकतामा अन्धविश्वास र अवैज्ञानिकता छ । लोकपृयताले कलम डोरिनु हुँदैन । तन्त्रमन्त्र, मोहनी, स्राप,अाशिस र वरदानको महिमामन्डन गरिनुहुँदैन । उफ ।सुनको थालीमा अाचीको थुप्रो नपस्काै -मैले धेरै सजकता अप्नाएको छु । तपाईंको सुझाव र सल्लाहलाइ झन् आत्मसात पक्कै गर्नेछु -वैदिक साहित्य र कृषी उत्पादनमा सामन्ती साैन्दर्यशास्त्रला हामी इतिहास र धर्म भन्छाै त्यही चिन्तनको गडबड हुन्छ ।सुनको थालीमा अाचीको थुप्रो नपस्काै -आहा । -हो नि हो,भनेको ।तपाइ ब्यक्ति नभै ब्यक्तित्व हो,जो कस्तुरीले बिना थाहा नपाएको सन्जिव उप्रेतीले बजारमा अर्को तरंग ल्याए । हो, पक्कै एकैपटक २ सिकार ।उनि उत्तरअाधुनिकवादका नेपाली प्रवक्ता । कम्युनिषट अावरणका ढोगीलाइ ध्वस्त गरे ।अर्को बजारमा अाफ्नु बिज्ञापन गरे । मेरी साथी निभाका असल साथी हुँन । - हजुर ।मान्छे योजना बनाएर बिज्ञापन गरे । किताब झन बिक्ने भो । मलाई उनको शैली मन पर्छ । -हजुर पक्कै हो ।२ सिकार ।हंशको विमोचनमा गा गा थिँए । तपाइको स्टयाटसले लेखायो । धन्यवाद , अाभार । -बत्ति र अध्याराबीच माहादुश्मनी हुन्छ । अध्याराका मतियार उज्यालोलाइ तोप हान्न कस्सिन्छन । सधै अाैशीँको रातको भाकल गर्नेहरू उज्यालोदेखी तर्सन्छन, फिलुङ्गा होस् या दन्केको राँको, टुकी होस् या लाल्टेन वा विजुली दिनको उज्यालो वा पुर्णीमाका रातसंग। ती चम्किला अाँखा र उज्वल मुहारसंग पनि अातिन्छन । सवैखाले उज्यालोसंग अातिन्छन । अध्यारोले पनि मोहनी लगाँउदो रहेछ, हो, कुनैदिन ज्वाला उकेल्ने पनि फेरिएपछि मशाल निँभाउछन । हो, पहिलो पटक उज्यालोको साहारामा ममतामयी अामालाइ देखीँ। प्यारले गाला समसुम्याउने पुत्रमोही पितालाइ देखीँ । कागजमा लेखिएका शुन्दर शब्दहरू यही टुकीकै उज्यालोमा पढ्रदैजाँदा चेतनाले अन्धविश्वास लघार्दै गयाे । त्यही पुल्ठी हो, जस्ले जिन्दगीका हरेक अध्यारोलाइ छिचोल्दै उज्यालोतिर लम्किने दिशावोध गरायो । पुर्खाले अागोको खेती पहिलो अाविस्कार गरे । कसैले सुर्यदेव, अग्नीदेव नाम दिए । हाम्रा पुखार्ले गरेको पहिलो वैज्ञानिक अावस्कार नै अागो थियो । समभ्यताकी जननी। जिन्दगीका उज्याला माथी अाक्रण हुँदै गएपछि मेरा उज्यालो खोस्ने कोशिस भए । मैले अागो लुकाँउदै, अागोको खेती गरीँ । हरेक पल्ट टुकी निभाउने कोशिसलाइ कहिले छक्याँइ, कहिले अगुल्टो ठोसेँ, दिँउसै मशालका भाकामा उज्यालोका गित गाँए । कहिल मैले अागोलाइ भकारीभित्र लुकाँए । फिलुंगोको शक्ति चिनेपछि अागो लुकाउन सकिन्छ । हावाले निभाइएको टुकी, फेरी बाल्न सक्नुपर्छ । मस्तिकका अागो र उज्यालो सजाएपछि कुनै माइकालालले अध्यारोमा राख्नै सक्दैनन् । त्यसले बरू उनकै डडेलो लगाइदिन्छ । मैले चकमक पार्न जाँनेको छु। मैले भकिमिलो काठ घोटन जानेको छु । निभेको टुकी फेरी बाल्न सकेको छु । मेरो टुकी.............................................. मैले उज्यालो खोज्दाका पुतलीको मृत्यू र अर्कालाइ ज्वती छदाछर्दै पग्लनी मैनबत्तिका शिखा पनि लेखिन । बरू डडेलो लगाइदिने फिलुङ्गका गित गाँए । अंगारको विषय न लेखेँ, न चिस्यान पर्दा अाैकात गुमाउने अभागी फिलुंङ्गाका कै गित गाँए । बत्ति र अध्याराबीच माहादुश्मनी हुन्छ । अध्याराका मतियार उज्यालोलाइ तोप हान्न कस्सिन्छन । सधै अाैशीँको रातको भाकल गर्नेहरू उज्यालोदेखी तर्सन्छन, फिलुङ्गा होस् या दन्केको राँको, टुकी होस् या लाल्टेन वा विजुली दिनको उज्यालो वा पुर्णीमाका रातसंग। ती चम्किला अाँखा र उज्वल मुहारसंग पनि अातिन्छन । सवैखाले उज्यालोसंग अातिन्छन । अध्यारोले पनि मोहनी लगाँउदो रहेछ, हो, कुनैदिन ज्वाला उकेल्ने पनि फेरिएपछि मशाल निँभाउछन । हो, पहिलो पटक उज्यालोको साहारामा ममतामयी अामालाइ देखीँ। प्यारले गाला समसुम्याउने पुत्रमोही पितालाइ देखीँ । कागजमा लेखिएका शुन्दर शब्दहरू यही टुकीकै उज्यालोमा पढ्रदैजाँदा चेतनाले अन्धविश्वास लघार्दै गयाे । त्यही पुल्ठी हो, जस्ले जिन्दगीका हरेक अध्यारोलाइ छिचोल्दै उज्यालोतिर लम्किने दिशावोध गरायो । पुर्खाले अागोको खेती पहिलो अाविस्कार गरे । कसैले सुर्यदेव, अग्नीदेव नाम दिए । हाम्रा पुखार्ले गरेको पहिलो वैज्ञानिक अावस्कार नै अागो थियो । समभ्यताकी जननी। जिन्दगीका उज्याला माथी अाक्रण हुँदै गएपछि मेरा उज्यालो खोस्ने कोशिस भए । मैले अागो लुकाँउदै, अागोको खेती गरीँ । हरेक पल्ट टुकी निभाउने कोशिसलाइ कहिले छक्याँइ, कहिले अगुल्टो ठोसेँ, दिँउसै मशालका भाकामा उज्यालोका गित गाँए । कहिल मैले अागोलाइ भकारीभित्र लुकाँए । फिलुंगोको शक्ति चिनेपछि अागो लुकाउन सकिन्छ । हावाले निभाइएको टुकी, फेरी बाल्न सक्नुपर्छ । मस्तिकका अागो र उज्यालो सजाएपछि कुनै माइकालालले अध्यारोमा राख्नै सक्दैनन् । त्यसले बरू उनकै डडेलो लगाइदिन्छ । मैले चकमक पार्न जाँनेको छु। मैले भकिमिलो काठ घोटन जानेको छु । निभेको टुकी फेरी बाल्न सकेको छु । मेरो टुकी.............................................. मैले उज्यालो खोज्दाका पुतलीको मृत्यू र अर्कालाइ ज्वती छदाछर्दै पग्लनी मैनबत्तिका शिखा पनि लेखिन । बरू डडेलो लगाइदिने फिलुङ्गका गित गाँए । अंगारको विषय न लेखेँ, न चिस्यान पर्दा अाैकात गुमाउने अभागी फिलुंङ्गाका कै गित गाँए । -धन्यवाद , तपाइको अाजको टुकी स्टयाटस । उफ , मेरीअाफन्ती त्यसै फलामबाट स्पात बनेकी हैनन्, अपमानबाट अहंकारी बनेकी हैनन्, एक्लै पनि बाच्न सक्छु भन्ने हिम्मति तयसै भएकी हैनन उनले खल्ली खाइन स्वभिमानी अामा बनेर छरिन, सन्तनालाइ स्नेह तर.........। -म हिजो टुकी देखेर आश्रुधारै भो । मैले लुकेर सबैलाइ तिम्रो बिगत के छ सोधे । म बिगत कथामा लेख्ने भए । -निभेको टुकीमा कस्ता कथा लेखिएला । फेरी बाल्नुसन टुकी (पुल्ठी) -टुकीलाइ पनि घर अनुसार औकातको हुन्थ्यो म नमर्दै देशमा अाउनुस न भान्जो । मलाइ हिजो हर्ट दुख्यो । धन्य एस्पृन रहेछ पिल्ज । के भएको ? छाती अचाक्ली दुख्यो। कतै सुर पाइन । रक्सी केहीदिनदेखी खा थिन । एकाएक एस्पृन याद अायो । खाँइ । सुतीँ । । बिकासको सासुको दिदी बितेकाले पाटन अस्पताल गा थिए ।२ बजे अाए । अहिले कस्तो छ? अहिले ठिक छ । कमजोर फिल भा छ । टुकीले उज्यालो छर्यो, भान्जो देखाउनु भो ? । अाज जाँन सक्दिन ।भोली जान्छु मुटुको कुरा सुल जस्तो होइन क्या । यही कुरामा हामी पछि छौ ? कमसेकम प्रेसर चाल त हेर्नुपर्छ । हुन त हजुर मेडिकल चलाउनु भएको हो नि होइन ?